از آنجا که زبان واقعی قابل فهم برای کامپیوتر زبان پالس های مغناطیسی یا صفر و یک ( باینری ) است . تمام زبان های برنامه نویسی لهجه های واسطی برای گفت و گو با دستگاه محسوب می شوند . اولین واسط بالاتر از باینری زبان اسمبلی است که از عبارت های کوتاه قراردادی تشکیل شده است و هر کدام معادل یک دستور باینری ( صفر ویکی ) هستند. هر چند به حافظه سپردن این عبارات کوتاه از دستورات صفر و یکی راحت تر بود ، اما همچنان قابلیت استفاده عمومی را نداشت . به همین دلیل زبان های سطح پایین اولیه همچون زبانی C نوشته شد که با ثبات ترین و محبوب ترین زبان برنامه نویسی از چهل سال پیش تا کنون است .
با این مقدمه متوجه می شویم که لهجه های گفت و گو با کامپیوتر ( زبان های برنامه نویسی ) را بر اساس نزدیکی شان به زبان اصلی دستگاه یعنی زبان باینری تقسیم بندی نسبی می کنند . هر چه زبان به زبان دستگاه نزدیک تر باشد زبان سطح پایین تری است و هر چقدر از زبان دستگاه فاصله بگیرد و به زبان انسانی نزدیک تر شود زبان سطح بالاتری خواهد بود .
قبل از انتخاب زبان برنامه نویسی که می خواهید بیاموزید ، باید هدف تان از برنامه نویسی را مشخص کنید . در ادامه درباره ابزارها و زبان هایی که برای هر کدام از اهداف باید بدانید توضیحاتی ارائه شده است .